تعیین خروج از مرکزیت سازه‌ای در استاندارد 2800 ایران (یادداشت فنی)

در آیین‌نامه‌های بارگذاری لرزه‌ای کنونی، اثرات پیچش اتفاقی ناشی از عدم قطعیت موقعیت بارگذاری کف‌ها توسط پارامتری به نام خروج از مرکزیت اتفاقی اعمال می‌شود. تعریف صحیح مرکز سختی که در آیین‌نامه‌های مختلف تعاریف مختلفی داشته و به صورت تابعی از مشخصات سازه‌ای در پلان و یا ارتفاع فرض شده، از اهمیت بسزائی برخوردار است. تمام تعاریف به کار گرفته شده در ادبیات فنی در مورد مرکز سختی و در نتیجه خروج از مرکزیت استاتیکی در قالب یکی از این سه تعریف قابل ارزیابی است. در این مقاله میزان دقت سه تعریف مختلف از مرکز سختی سازه که جهت تعیین خروج از مرکزیت استاتیکی به کار می‌رود، مقایسه شده‌است. برای هر یک از این تعاریف، روابط لازم برای ارزیابی اثرات پیچشی ارائه شده و در مورد سه ساختمان بتن مسلح که بصورت یک بعدی مدل شده‌اند بکار گرفته و نتایج حاصل مقایسه شده‌اند. نتایج این بررسی نشان داده‌است که تعریف به کار رفته در استاندارد 2800 ایران مناسب‌ترین روش برای تعیین مرکز سختی ساختمان‌ها می‌باشد.